ازآن روزهایی است که دلم کمی هوس کودکی ام را کرده.
کمی تصورمیکنم.کودکی را که وسعت دنیایش در نقاشیها و سرویس قابلمه ی اسباب بازی آشپزی اش بود.نقاشی هایی که بیشتر ، طرحی از طبیعت بود و گاهی هم به رسم دخترانگی، عروس میکشید.ازبین مدادرنگی ها، برایش آبیِ آسمانی ارزش خاصی داشت.راستی چند دفتر نقاشی را تمام کرده بود؟!.
تصور میکنم زمانی را که اگر خانم معلم کنار"آفرین" برایش ماهی میکشید،دخترک، دورش را دریا میکرد.یک ماهی ِ تنها در دفترش را قبول نداشت.
باشوق آشپزی میکرد و از خورده کاغذها، غذایی خوشمزه میپخت.
زمانی را در خاطر می آورم که باعلاقه ،کتاب داستان میخرید و تا تمام نمیشد، دست از سرش برنمیداشت.خواندن را یادمیگیرد و مینویسد اما از چپ به راست!
کودکی را درخیالم نقش میبندم که از غافلگیرشدن با "فرشته ی مهربانش" چنان ذوقی میکرد که دوست داشت به تمام عالم جایزه اش را نشان دهد.
تاب نمی آورم و دلم پر میکشد . . .
دلم رفتنِ چندروزه به خانه ی مادربزرگ را میخواهد؛مثل قبل، با کتابها و رختخوابم.
دلم دست دادن های طولانی و "جوجه" خطابم دادنهای عموجانم را میخواهد.همان عمویی که در ماشینش عشق میکردم.
دلم مسجدرفتن و به نمازایستادن کنار داییم را میخواهد.
. . .
. . .
گاهی دقیقا وسط دنیا ،
بدجور دلم دنیای پاک وبی ریا و ساده و صمیمی کودکی ام را میخواهد.
+ وقتی نقاشی میکشی به سبک کودکیونیسم. : )
درباره این سایت